Od wielu lat pracujemy z organizacjami i wiemy jak bardzo uważnym należy być w trakcie wprowadzania zmiany. Truizmem wydaje się stwierdzenie, że największym grzechem menadżerów w tym trudnym czasie dla organizacji, ale przede wszystkim dla zatrudnionych w niej ludzi, jest komunikacja.

Takie proste, a jednak trudne. Większość menadżerów ma poczucie, że w trakcie wprowadzania zmiany prawda to ostania rzecz jaką powinno się mówić pracownikom. Najczęstszym powodem jest obawa, że kiedy dowiedzą się jak „naprawdę” wygląda ich sytuacja, sytuacja firmy czy też jakie konsekwencje będzie miała dla nich zmiana, doprowadzi to do demotywacji zespołu, odejścia kluczowych osób, albo, co gorsza sabotażu. Szybciej doprowadzimy do tego nie udzielając informacji, albo zdawkowo komunikując co się dzieje. Ludziom zależy na tym, aby traktować ich partnersko i z poziomu osoby dorosłej. Mogą wówczas podjąć decyzję, świadomie, odpowiedzialnie. Kiedy jesteśmy szczerzy w zamian otrzymujemy szczerość, a co za tym idzie również lojalność. Modelujemy komunikację wprost, dzięki czemu, łatwiej nam zarządzać zgodnie z zasadą „tu i teraz”. Kiedy nie decydujemy się na szczerość, oddajemy kontrolę nad informacjami innym, na zewnątrz, tracimy wpływ i możliwość adekwatnego reagowania. Karmimy się iluzją, że nasi pracownicy zadowolą się zdawkowymi informacjami, które od nas otrzymują, uwierzą w nie, a co za tym idzie, będą zachowywać się zgodnie z nimi. Jeśli nie przekazujemy im informacji, wówczas zaczynają oni poszukiwać ich na własną rękę. Taka sytuacja staje się jeszcze bardziej niebezpieczna. To jak poszukiwanie przyczyn objawów choroby na forach internetowych. Możesz być wówczas niemalże pewny, iż zostaniesz zdiagnozowany jako osoba śmiertelnie chora, a to zwykle pociąga za sobą cały szereg zachowań i towarzyszących im emocji. Nie przekazując informacji niczego i nikogo nie chronisz, wręcz przeciwnie, stwarzasz jeszcze większe zagrożenie. Przecież pracownicy i tak się dowiedzą, jeśli nie od Ciebie, to od innych, jeśli nie dziś, to jutro, jeśli nie prawdy, to półprawdy. Najgorsze co może przydarzyć się w sytuacji wprowadzania zmiany to plotki, które jak wiemy, często są dużo bardziej przerażające aniżeli prawda.

Emocje są zawsze prawdziwe, przy czym powód ich powstania może nie być prawdziwy. To stwierdzenie doskonale odnosi się również do wcześniejszego punktu. Jeśli nie komunikujesz się z ludźmi wprost, pozostawiasz niedopowiedzenia, a tym samym przestrzeń do plotek, Twoi pracownicy będę reagować właśnie na nie. Najczęściej podpinając sobie pod swoje aktualne doświadczenia, doświadczenia z przeszłości, albo własne wyobrażenia na temat swojej sytuacji.

Z drugiej strony ludzie mają prawo reagować różnie w różnych sytuacjach. Nie jesteśmy robotami, mamy emocje, które spełniają rolę wewnętrznego informatora mającego za zadanie zapewnić nam m.in. przetrwanie. Zatem Twoi pracownicy będą przeżywać zmianę, najczęściej jako zagrożenie dla siebie. Coś się zmienia w rzeczywistości, którą znają i naturalną reakcją w tej sytuacji będzie strach, obawa „co ze mną będzie?”, „jak sobie poradzę?”, „dokąd zmierzamy?”. W ślad za tym może pójść smutek, jako naturalna reakcja na stratę, albo złość wywołana przez frustrację, jakiej mogą doświadczać Twoi pracownicy w trakcie zmiany. Najważniejsze jest zatem to czy stworzysz przestrzeń do ich konstruktywnego wyrażania, czy dasz przyzwolenie, aby jakoś tę sytuację przeżyć, aby energia zaklęta w tych stanach znalazła swoje ujście. Kiedy jesteśmy pod wpływem emocji, trudno nam racjonalnie przetwarzać docierające do nas argumenty. Dodatkowo emocje sprawiają, że nasz umysł podsuwa nam z zakamarków pamięci zdarzenia i sytuacje, które nacechowane były podobnymi emocjami, a co za tym idzie, zaczynamy doświadczać tego co dzieje się w realności, bardziej intensywnie, zaczynamy nadawać temu znaczenia, których w rzeczywistości nie ma. Sytuacja zaczyna wymykać się spod kontroli. Przenosimy nasze przeszłe doświadczenia na sytuację „tu i teraz”. Nie muszę chyba mówić, że przy braku informacji, taki stan się pogłębia i częstokroć dojrzali ludzie zaczynają reagować jak dzieci, co skutkuje tym, że zachowują się zupełnie nieadekwatnie do sytuacji, często nawet destrukcyjne dla siebie i całej organizacji. Najlepsze co możesz zrobić, to pozwolić na to, aby emocje zostały wyrażone, zrobić dla nich przestrzeń, pochylić się nad nimi, uznać je za coś naturalnego i zająć się nimi.